Znak podwyższonej temperatury jest stosowany do identyfikacji specjalnych pojazdów lub kontenerów przewożących substancje w stanie ciekłym w temperaturze powyżej 100° lub w stanie stałym w temperaturze 240° lub powyżej.
substancje o podwyższonej temperaturze
Niektóre materiały są przewożone w postaci stopionych cieczy, aby ułatwić ich obsługę, załadunek i rozładunek. Eliminuje to również konieczność instalowania drogich, energochłonnych urządzeń po stronie klienta w celu ponownego stopienia materiału.
Wiele ciał stałych i lepkich cieczy jest podgrzewanych z tego samego powodu i transportowanych w podwyższonych temperaturach.
Do takich materiałów można zaliczyć stopione aluminium, stopioną siarkę, stopione szkło, asfalt i smołę, które mogą powodować ogromne szkody i uszkodzenia w razie wypadków i sytuacji awaryjnych.
Podwyższoną temperaturę definiuje się jako co najmniej 100ºC dla cieczy lub 240ºC dla ciał stałych.
Jednostki ładunkowe używane do transportu substancji o podwyższonej temperaturze muszą być oznakowane dokładnie tak, jak przewidują to odpowiednie przepisy dotyczące towarów niebezpiecznych. Załadowca musi odpowiednio oznakować jednostkę transportową etykietą/oznakowaniem dla substancji o podwyższonej temperaturze przed przekazaniem jej przewoźnikowi.
Znak/etykieta substancji o podwyższonej temperaturze
Oznakowanie substancji o podwyższonej temperaturze jest ujęte w przepisach dotyczących transportu towarów niebezpiecznych w transporcie drogowym (ADR), kolejowym (RID) i morskim (IMDG).
Znak/etykieta podwyższonej temperatury przedstawia czerwony termometr wewnątrz czerwonego trójkąta równobocznego. Każda linia tworząca trójkąt musi mieć długość co najmniej 250 mm.
W przypadku kontenerów-cystern lub cystern przenośnych o pojemności nie większej niż 3000 litrów i o dostępnej powierzchni niewystarczającej do umieszczenia wymaganych znaków, minimalne wymiary boków trójkąta mogą być zmniejszone do 100 mm.
Zgodnie z przepisami IMDG, oprócz znaku/etykiety podwyższonej temperatury załadowca musi oznaczyć jednostkę ładunkową maksymalną temperaturą, jaką substancja może osiągnąć podczas transportu. Oznaczenie to musi być trwale umieszczone po obu stronach przenośnego zbiornika lub płaszcza izolacyjnego, bezpośrednio przy znaku podwyższonej temperatury, czcionką o wysokości co najmniej 100 mm.
Niniejszy artykuł nie może być stosowany zamiast sprawdzenia dokładnych wymagań w obowiązujących przepisach modalnych.
