Diagnostyka weterynaryjna jest coraz powszechniej stosowana ze względu na potrzebę kontrolowania i zapobiegania chorobom oraz lepszego zrozumienia stworzeń, od których jesteśmy zależni. Właściwa diagnostyka jest bardzo ważna, ponieważ nawet niewielka epidemia może zagrozić całej populacji zwierząt. Lekarze weterynarii zaczęli stosować wiele różnych narzędzi diagnostycznych, które mogą dostarczyć kompletne i wiarygodne wyniki w czasie krótszym niż 24 godziny lub nawet w trakcie wstępnego badania zwierzęcia.
Wzrost i rozwój diagnostyki weterynaryjnej
Laboratorium weterynaryjne stanowi bezpieczne miejsce do przeprowadzania badań medycznych, w którym można analizować płyny zwierzęce i próbki tkanek w celu monitorowania postępu choroby lub odpowiedzi na leczenie. Może to również ujawnić obecność choroby podstawowej u zdrowych zwierząt i zwierząt hodowlanych. Laboratoria te mogą przeprowadzać testy na obecność toksyn lub czynników w próbkach diagnostycznych zwierząt, przy czym dostępne są specjalne centra badawcze, które koncentrują się na konkretnych metodach lub dziedzinach, takich jak patologia, bakteriologia, toksykologia, żywienie i wirusologia. Dane uzyskane z tych testów mogą być wykorzystane do opracowania nowych leków lub szczepionek, a także do sformułowania nowych protokołów i wytycznych dotyczących przemieszczania i żywienia zwierząt.
Zapotrzebowanie na nowe zestawy diagnostyczne doprowadziło również do zwiększenia wydajności testów i skrócenia czasu analizy. Należą do nich chłodzone zestawy do oznaczania aktywnego czasu krzepnięcia u psów i kotów, niechłodzone zestawy do badania moczu oraz systemy wykrywania pasożytów. Te nowoczesne zestawy diagnostyczne są dokładne, łatwe do śledzenia i dostarczają cennych danych na temat próbek tkanek zwierzęcych, krwi lub moczu, co pomaga w śledzeniu chorób oraz przepisywaniu leków i szczepionek chorym zwierzętom.
Według niektórych szacunków, globalny rynek diagnostyki weterynaryjnej będzie się znacznie rozwijał w kolejnych latach, osiągając do 2022 r. wartość od 3,6 do 6,5 mld USD. Można to w dużej mierze przypisać rosnącej populacji zwierząt, w tym rosnącej populacji zwierząt gospodarskich, zwiększonej adopcji zwierząt domowych oraz kosztom opieki zdrowotnej nad zwierzętami, a także rosnącemu popytowi na żywność dla zwierząt i rosnącej świadomości na temat chorób zwierzęcych.
Techniki i narzędzia diagnostyczne
Dokładne, sprawdzone pod względem jakości techniki diagnostyczne są niezbędne do rozpoznania choroby i przepisania właściwej metody leczenia. Dlatego też techniki diagnostyczne muszą zapewniać szybką reakcję, wysoką czułość i specyficzność, efektywność kosztową oraz muszą być precyzyjnie oznaczone etykietami weterynaryjnymi. Wraz z postępem w dziedzinie opieki zdrowotnej rozwinęły się zestawy testów diagnostycznych, a obecnie dostępna jest szeroka gama testów. Istnieją dwa główne rodzaje dostępnych testów: testy przesiewowe, stosowane do wykrywania chorób u zdrowych klinicznie zwierząt, oraz testy potwierdzające, stosowane do potwierdzania diagnozy u zwierząt chorych klinicznie. Testy diagnostyczne można dalej podzielić na następujące kategorie:
Badania krwi: Badania krwi obejmują pełną morfologię krwi, określającą liczbę komórek różnych typów krążących w krwiobiegu. Jednym z najczęściej wykonywanych badań jest pełna morfologia krwi (CBC), która analizuje liczbę i wygląd komórek krwi. Badanie CBC jest ważne w diagnostyce i monitorowaniu chorób i infekcji. W celu potwierdzenia konkretnej diagnozy można również wykonać badania specjalistyczne.
Analiza moczu: Ocenia fizyczny i chemiczny skład moczu. Badanie moczu dostarcza istotnych informacji diagnostycznych na temat stanu dróg moczowych i płciowych oraz może pomóc w rozpoznaniu wielu chorób ogólnoustrojowych, takich jak cukrzyca, choroby wątroby i choroba Cushinga.
Badanie kału: Te badania diagnostyczne są wykorzystywane do wykrywania różnych rodzajów pasożytów jelitowych, takich jak robaki. Wiadomo, że pasożyty jelitowe zarażają zwierzęta często bez wywoływania widocznych objawów, w związku z czym mogą pozostać niewykryte. Ponieważ pasożyty mogą być przenoszone na inne zwierzęta domowe, a nawet na ludzi, rutynowa analiza kału jest często zalecana w celu zapewnienia zdrowia zwierząt.
Radiografia: Radiografia rentgenowska jest powszechnie stosowanym narzędziem diagnostyki weterynaryjnej. Poprzez naświetlanie zwierzęcia wiązką promieni rentgenowskich technicy weterynaryjni mogą uzyskać wysokiej jakości obraz narządów wewnętrznych i kości zwierzęcia. Obraz ten może być wykorzystywany do diagnozowania różnych schorzeń i urazów, w tym złamań, zapalenia stawów i zapalenia płuc.
Ultradźwięki: Nieinwazyjne narzędzie diagnostyczne, które umożliwia obrazowanie w czasie rzeczywistym jamy brzusznej, klatki piersiowej lub serca zwierzęcia. Jest to technika obrazowania bardziej wszechstronna niż badania rentgenowskie, zwykle wykonywana bez konieczności stosowania sedacji lub znieczulenia. W związku z tym badanie ultrasonograficzne jest szybkim i skutecznym sposobem diagnozowania chorób i różnych problemów zdrowotnych, zwłaszcza w przypadku rozpoznawania cyst i guzów.
Elektrokardiogram (EKG): EKG jest cennym i łatwym do wykonania narzędziem z zakresu nauk weterynaryjnych. Jest ono stosowane u zwierząt, u których podejrzewa się zaburzoną czynność serca, a zwłaszcza arytmię. EKG może również dostarczyć przydatnych informacji na temat poszerzenia i przerostu komór.
Mikroskopia: Mikroskop laboratoryjny może być wykorzystywany do szybkiej analizy próbek pobranych od zwierzęcia. Mogą to być skrawki skóry, wymazy z uszu i aspiraty masy skórnej.
Przyszłe trendy i potencjalny wpływ
Diagnostyka weterynaryjna może być dalej rozwijana, aby zapewnić bardziej szczegółową analizę próbek i tkanek. Nowe techniki biotechnologiczne, takie jak klonowanie genów, testy nadekspresji immunogenów lub najnowsze procedury immunohistochemiczne, umożliwiły produkcję specyficznych białek i peptydów, które mogą służyć jako antygeny docelowe w nowej generacji testów immunologicznych. Techniki te mogą poprawić swoistość i czułość testów poprzez zapewnienie lepiej zdefiniowanego celu wiązania przeciwciał, a tym samym zmniejszyć zmienność wewnątrz zestawu. Zaawansowane techniki proteomiczne mogą badać profile ekspresji białek wirusów, bakterii i pasożytów, stanowiąc użyteczne narzędzie diagnostyczne do wykrywania chorób. Obejmują one metody immunoproteomiczne, które badają białka zaangażowane w odpowiedź immunologiczną, metody histoproteomiczne stosowane do tkanek przetworzonych do immunohistochemii oraz proteomikę kliniczną, która identyfikuje biomarkery chorób zwierząt.
Analizę krwi można również wykorzystać do wykrywania obecności specyficznych biosensorów, które zwykle wykorzystują przeciwciała jako receptor do identyfikacji docelowych patogenów lub przeciwciał specyficznych dla danej choroby. Przeciwciało jest następnie przekształcane w mierzalny sygnał, co można osiągnąć na różne sposoby, takie jak elektrochemia, interferometria, reflektometria, rezonans i fluorymetria. Ponadto techniki wykrywania kwasów nukleinowych, takie jak łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR) i PCR w czasie rzeczywistym (RT-PCR), doprowadziły do opracowania szybkich, specyficznych testów diagnostycznych. Zostało to jeszcze bardziej udoskonalone dzięki technikom sekwencjonowania genów, które umożliwiają badanie całego genomu zwierzęcia w poszukiwaniu markerów choroby. Inną zaletą tych testów jest możliwość stosowania zamkniętych technik wykrywania w jednej probówce, co zmniejsza możliwość zanieczyszczenia krzyżowego próbek.
Oczekuje się, że znaczny wzrost rynku diagnostyki weterynaryjnej będzie kontynuowany ze względu na zwiększony nacisk na redukcję kosztów i rosnące zapotrzebowanie na terapie celowane. Wraz ze wzrostem adopcji zwierząt towarzyszących, rozwój nowych weterynaryjnych narzędzi diagnostycznych ma kluczowe znaczenie dla poprawy wczesnego wykrywania chorób i ogólnej opieki zdrowotnej nad zwierzętami.
LabTAG firmy GA International jest wiodącym producentem wysokowydajnych etykiet specjalistycznych orazoraz dostawcą rozwiązań identyfikacyjnych stosowanych w laboratoriach badawczych i medycznych, a także w instytucjach opieki zdrowotnej.
